οι Φάροι των Λαθών και τα Λιμάνια
συνωστίζονται
στην πλάτη ενός Playmobil
με κομμένο το πόδι
Θαυμαστός ο Καινούριος Κόσμος
δυσκολεύει την τέχνη
σε γυμνές ποδηλατοδρομίες
παίζοντας πιάνο
στο κρεβάτι του γυναικολόγου
ένας Τυφλός χρειάζεται λεφτά
για να αλλάξει σαμπρέλα
όσο ο μπάτσος ψάχνει το καλάθι
μήπως και βρεί
ενα μπουκάλι σπόρους
τα ψάρια κολυμπούν
μέσα σε κουτάκια
η κόκκινη λάμπα
δεν άναψε ποτέ
το κουδούνι
δεν χτύπησε
το πρόβατο συνέχισε να μασάει
καθώς ο αέρας
φυσούσε τον τσολιά με το μουστάκι
ρόδες ρόδες ρόδες
ένα καβούρι
περπάτησε στον πίνακα ανακοινώσεων
ο βαλές
ληστής
σαν το κράτος και τα αφεντικά
παιδεία μας η εξέγερση
σιγά μην φοβηθώ
τα χέρια σου αποτυπώματα στο ψυγείο
και απο το στόμα σου καπνός
βγαίνει αργά
γεμίζει το δωμάτιο τουβλάκια
οι πινακίδες των ποδιών
τα καδράκια με τα σκίτσα
κρέμονται
κι ένα μήλο δαγκωμένο
μας ρίχνει απ’τον Παράδεισο
αναρρίχηση
κλειδαριές
για να ανέβεις
που φτάνεις
απο ένα καναπέ;
ο διάβολος μιλάει σους αγγέλους
οι αγγέλοι στέκονται προσοχή σε μια σειρά
ναι
αλλα ήθελες κι άλλο
κι εσύ
ο τέταρτος
έπεσες στο θανάσιμο αμάρτημα της λαγνείας
ασκόντας σύγχρονη πολιτική και διακυβέρνηση
αγαπημένο σου χρώμα
το μώβ
σε κάποιο ίδρυμα
καπνίζεις καρέλια και παίζεις τυχερά παιχνίδια
θέλεις να κοιτάξεις τη θέα της πόλης
ζωγραφισμένη απο μολύβι
ανοίγεις μελίσσια
και οι μέλισσες γεμίζουν το δωμάτιο
και έρχονται κάθονται πάνω στο χαρτί με τις οδηγίες
μπουρλότο και φωτιά
σε όλα τα κελιά
πάρε με ξανά σπίτι
πάρε με ξανά σπίτι
σε κείνο το κίτρινο φορτηγάκι
πετρέλαιο και νερό
ενάμισι λίτρο
ένα κόμμα οκτώ
η Βασιλική τρέχει
τρέχει με το ψωμί στο χέρι
να ανοίξει το παράθυρο
η πόλη ειναι ροζ
τυλιγμένη τοστιέρα πάνω σε ψυγείο
θα θελα να γνωρίσω τη στιγμή
το μέρος
που άφησες τα πράγματα
που ακούμπησες κάτω τα παπούτσια
στην άσφαλτο
ξεκρέμασες απ’την πλάτη το σάκο
και έστησες τη σκηνή
σκόνη
μια κλεψύθρα γυρνάει ανάποδα
και ξανά ανάποδα
κι ο ελέφαντας της Φιλίππου
σβήνει τα φώτα
οχτώμησι με εννιάμησι
καθημερινά
Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας
πάτα φρένο
έχω εγγύηση
το τσίρκο των φασιστών στο δρόμο
κάποτε θα λεγόταν δικτατορία
σήμερα λέγεται ασφάλεια
σύγχρονο μοντέλα επικοινωνίας
με αεροπορικο ταχυδρομείο
στο ξενοδοχείο
έφτασε το μπλέ σου πανί
κι η άσπρη προσωπογραφία σου ανοίγει
τα πατζούρια
και κοιτάει το διαμέρισμα απέναντι
ένας κόκκινος καναπές και μια βιβλιοθήκη
πες το γιατί δεν το λες
η παγκοσμιοποίηση
οι βιομηχανίες
κινηματογράφου και μουσικής
δεν δίνουν πια δίκιο στην ψυχολογία του κοινού
τι να κάνεις
δεν μπορείς να δείς πια τηλεόραση
και τα σιντί κολλάνε
ούτε μουσική μπορείς να ακούσεις
σαν ζάχαρη λιώνω
που ναι ο Gustav ρωτάω
επιπλέον έκπτωση
τέσσερα ευρώ και τριαντατρία λεπτά
για αγορές μέχρι ποσού
απροσδιόριστου
να κινηθούμε στην καταστροφή τους
να απαλλοτριώσουμε
χώρο και χρόνο
απο το πλουτοκράτος και τον καπιταλισμό
και να κολλήσουμε τα γραμματόσημα σε ένα συστημένο γράμμα
απ΄την ελληνική δημοκρατία
οι παππούδες μας πρόσφυγες
οι γονείς μας μετανάστες
αυτοί;
φοράς τα παππούτσια
γιατι κρυώνεις
τα πόδια σου κρυώνουν
το σώμα σου κρυώνει
χθες δεν κοιμήθηκες καλά
είχε αρκετό κρύο
σκεπάστηκες όπως μπορούσες
έκατσες σε ένα σκαμνί
έκανες το γύρο του κόσμου
ανάμεσα σε στοιχειωμένα σπίτια
σε φιλοσόφους
κι ο μαγικός αέρας πέρασε μέσα στο σαλόνι σου
να βλέπει τη μορφή σου στο παράθυρο
να μας χαμογελάει..
