κείμενο: Γιώργος Σπυράκης
Οι τελευταίες σελίδες από το πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Το Δωμάτιο Του Κακού» ήταν αποκαλυπτικές. Η συνέχεια, όμως, της τριλογίας μας άφησε άφωνους.
Με το δεύτερο βιβλίο, τα γεγονότα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. Οι ήρωες εμπλέκονται σε ένα εσωτερικό συναισθηματισμό και οι εικασίες δεν αρκούν για να καταλήξουν σε αποδείξεις. Η Βικτόρια Μπέργμαν κρύβεται καλά μέσα στο «εγώ» της, ενώ η διττή της προσωπικότητα αντιμάχεται το σύμπαν.
Δίπλα από την σκέψη της ντετέκτιβ Ζάνετ Σίλμπεργκ υπάρχουν υπόνοιες, που συνοδεύουν την συλλογιστική απόδοσης ευθυνών και καθώς η πλοκή εκτυλίσσεται, κάποιος περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Με την βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριας Σοφίας Ζέτερλούντ, η Ζανέτ καταπιάνεται με τον τελετουργικό φόνο ενός επιχειρηματία. Ο στόχος πλέον είναι να σκιαγραφηθεί το προφίλ του δράστη και αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Η Ζανέτ δεν έχει εγκαταλείψει την αναζήτηση της Βικτόριας Μπέργμαν, περιπλανώμενη στο σκοτεινό παρελθόν όλων αυτών των στοιχείων. Και όλα δείχνουν ότι η Βικτόρια εξακολουθεί να αποτελεί ένα νοσηρό μυστήριο. Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Οι διαρκείς προσπάθειες της Ζανέτ την οδηγούν σε ένα πρόσωπο που φαντάζει εικονικό.
Η προσωπική, όμως, σχέση των δύο αυτών γυναικών είναι που δυσκολεύει την συνεργασία μεταξύ τους. Και ο χρόνος κυλά, τα γεγονότα τρέχουν, οι δολοφονία παραμένει ανεξιχνίαστη και η Βικτόρια αιωρείται κάπου ανάμεσα στις σελίδες που συντροφεύουν τον αναγνώστη.
Βέβαιη πλοκή, σύντομες προτάσεις και μικρά επιμέρους κεφάλαια, είναι τα βασικά στοιχεία που μας κρατούν σε αγωνία, αποδίδοντας την απαιτούμενη ένταση. Το συγγραφικό δίδυμο των Σουηδών συγγραφέων Γέκερ Έρισκον και Χόκαν Αξλάντερ, κερδίζει έδαφος και στοιχειώνει, με πολύ ιδιαίτερο συγγραφικό ύφος, την σκέψη μας, ανατρέποντας σελίδα με τη σελίδα ακόμα και τις πιο ευφάνταστες εικασίες μας.
φράση που ξεχωρίζει: «Σύντομα θα πάψει εντελώς και θα ελευθερώσει μερικά κυβικά αέρα, ώστε να αναπνεύσουν οι ζωντανοί».
Δείτε περισσότερα εδώ
