η Μελιά | People are strange

σύνθεση κειμένου: Αθανάσιος Τσαρούχας

η Γυναίκα είπε:
Κάνε αυτό που θέλεις.
ο Άνδρας είπε:
Η ζωή είναι σαν τον ταύρο.
Δεν μπορείς να την πιάσεις απο τα κέρατα
και να την πάς εκεί που θέλεις εσύ.

Τα δωμάτια τείνουν προς την ακαταστασία.
Προσπαθούμε να επιβάλλουμε την τάξη στα πράγματα.
Χρόνος και ενέργεια στην υπηρεσία της τάξης.
Τάξη στο χάος που μας περιβάλλει.
Στα μή πεπερασμένα, πεπερασμένα σύνολα
τα όρια των οποιών προχωρούν στο άπειρο.

η Γυναίκα είπε:
Οι άνθρωποι είναι καράβια
ταξιδεύουν στη θάλασσα της ζωής
πότε σε φουρτούνες πότε σε γαλήνια νερά
κουβαλάς ψυχές και τις αφήνεις πίσω
όταν φεύγεις
απο τα λιμάνια.
ο Άνδρας είπε:
Η ζωή σου αποκαλύπτεται,
αυτό που έχεις να κάνεις
είναι να είσαι εκεί
να ζείς
αυτά που εμφανίζονται
αυτά που συμβαίνουν.

Χτύπησε το καρτοτηλέφωνο.
Βγήκα από το αυτοκίνητο.
Παντού γύρω φωτιά.
Τώρα δεν έχεις σπίτι.

η Δροσιά
είπε:
Να αυτοκτονήσω;
Πες μου εσύ. Τί να κάνω;
Αφού δεν με παίρνουν τηλέφωνο.
Θέλει να αυτοκτονήσει.
Τα παιδιά της δεν ενδιαφέρονται για αυτήν.
Τα εγγόνια της δεν την επισκέπτονται.
Τους έχει κουράσει
είπαν.
Τρίχες, σκισμένη νυχτικιά,
άσπρο, κατάμαυρο μπουφάν,
πληγές και εξανθήματα.
-Καληνύχτα Παρασκευούλα, και φρόνιμα.
Η φαντασία σου και η μουσική μας
σε ταξιδεύουν στα πέρατα της γης.
Φα δίεση ο Φιόγκος
ο Ρούχλας είναι λα
η Μελιά τραγουδάει παραμύθια στο Μι
ο Σεβαστιανός διηγείται:
οι άνθρωποι είναι το αλάτι της γης
πόλεμος, πείνα, μετανάστευση,
πάλι πόλεμος κι άλλη πείνα,
περισσότερη μετανάστευση
εμφύλιος πόλεμος, χημικός πόλεμος
οικονομικός πόλεμος, παγκόσμιος πόλεμος
ψυχολογικός πόλεμος
πείνα
μετανάστευση
οι φωτογραφίες, οι διαφορετικές αντιλήψεις
μια χελώνα υπεραιωνόβια
συνάντησε τον Δαρβίνο
διαμελισμένο σε δευτερόλεπτα
σε σώματα, σε δρόμους και ράγες τραίνων
ανθρωπιστικής βοήθειας.
ο Αντρέας προσκαλεί στην Παλαιστίνη
πρέπει να μαρτυρήσουμε
να υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες
γιατί αλλιώς άλλοι θα μας δείξουν την αλήθεια
και σαν άλλοι που έχουμε πια καταντήσει
θα την πιστέψουμε.