σύνθεση κειμένου: Αθανάσιος Τσαρούχας
Ένα χαμόγελο αρκεί.
Η αποστροφή, η υποτίμηση, η δυσαρέσκεια, η περιέργεια,
καταστάσεις
οι μύες του προσώπου ανταποκρίνοται στη σκέψη
την εκφράζουν.
Αυτός, αυτή, εσύ, εγώ,
καταλαβαίνουμε.
Μέχρι να φτάσεις στο σημείο να γελάς,
τα πράγματα είναι δύσκολα.
Επιλέγει τα χάπια,
δεν τα καταφέρνει.
Είναι άντρας
φεύγει στο Όρος και ζεί εκεί
για μήνες δύο.
Φοβάται τα πρόσωπα.
Τα οικεία.
Κοινός γνωστός ο Νίκος.
Ρίγανη και θυμάρι.
Χορός με γυμνά πόδια στα βότσαλα, στο κύμα.
Άγαλμα, αγάλλομαι.
Ίσταμαι, statue, στέκομαι.
Ο δρόμος χωρίς τελειωμό
η μοναξιά
η γλώσσα που μοιραζόμαστε
οι εικόνες, ο ύπνος στο πάρκο
ο Νίκος, η πατρίδα του.
Οι άνθρωποί του δροσοσταλίδες
σε ένα μεγάλο δέντρο.
Άλλοι στον χοντρό και γερό κορμό του,
άλλοι στα δυνατά και λυγερά κλαδιά του
κι άλλοι στα φρέσκα πράσινα φύλλα, στην άκρη
έτοιμοι να πέσουν
κοιτούν το κενό και θαυμάζουν το μεγαλείο.
Η ελπίδα έρχεται,
σαν φυλακή να σκλαβώσει την οργή μας.
Η ελπίδα ήρθε,
διψώντας απελπισμένα να αναβιώσει μια κοινωνία.
Η οποία είναι πια παρελθόν.
Σε μια χώρα ξένη
άγνωστα φωνήματα μεταμορφώνονται
σε ένα τραγούδι που ήρθε από το Βέλγιο
μέσα σε μια παλιά εγκυκλοπαίδεια
για την τέχνη και τους μεγάλους ζωγράφους
στις δημοπρασίες των Βρυξελλών
στις καμπαρντίνες των νεκρών.
Μια γνώριμη κουβέντα, τρείς νεαροί
και ο Νίκος.
Ονειρεύεσαι ξανά την καινούρια ζωή.
Αυτάρκεια, ήλιος, αλμύρα, μουσική,
φρούτα, λαχανικά, καρποί ενός τόπου ευλογημένου.
Πριν την κορυφή του βουνού
πριν την πηγή του ποταμού
προσεύχεσαι σε όλες τις φωτεινές δυνάμεις
τις ορατές και τις αόρατες
πιστεύεις στα αναρίθμητα εφήμερα προσωπεία
της ακατάλυτης ενότητας
στον άγρυπνο βαρύ αγώνα που δαμάζει και καρπίζει την ύλη
στην καρδιά του ανθρώπου
το χωματένιο αλώνι.
Να σκοτώσουμε τις Ιδέες, να γεννήσουμε καινούριες
με φώς μυαλού,
φλόγα καρδιάς,
να δημιουργήσουμε την θύρα της εξόδου.
Την έξοδο στην λευτεριά και την αθανασία.
Να συντρίψουμε τα είδωλα
να μην επιτρέψουμε
στη συνήθεια
να διαγράψει τις μνήμες μας.
Είναι στα όνειρα, έρχεται τις νυχτές.
Ανοίγει, διαπερνάει τα πάντα, φεύγει, ξεφεύγει.
Δεν αναπαύεται στη θερμή λεπτομέρεια
δε σκλαβώνεται στο αγαπημένο σώμα.
Αγωνία μέσα σου.
Κάποιος παλέυει να φύγει
να ξεσκιστεί απο τη σάρκα σου
να γλιτώσει απο σένα.
Ένας σπόρος.
Μην ελπίζεις τίποτα.
Μην φοβάσαι τίποτα.
