Της Αναστασίας Βουτσά ●
Μια από τις σημαντικότερες φιγούρες της Μεταπολεμικής Ιαπωνικής τέχνης. Ο Enokura υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Mono-ha» (Σχολή των Αντικειμένων) που είχε βάση το Τόκυο. Μια ομάδα που προσπαθούσε να επαναπροσδιορίσει ριζικά την Ιαπωνική τέχνη ανάμεσα στις δεκαετίες του 1960 και 1970.
Κάποια από τα βασικά μέλη της καλλιτεχνικής ομάδας «Mono-ha» αποτελούνταν από τους Koji Enokura, Noriyuki Haraguchi, Susumu Koshimizu, Lee Ufan, Katsuhiko Narita, Nobuo Sekine, Kishio Suga, Jiro Takamatsu, Noboru Takayama and Katsuro Yoshida.
Αντιδρώντας στη βιομηχανοποίηση της Ιαπωνίας και στη κυρίαρχη επιρροή που προέρχονταν από τη Δυτική ιστορία της τέχνης, η χαλαρή αυτή κολεκτίβα καλλιτεχνών απέρριψε τις παραδοσιακές Δυτικές προσεγγίσεις στη ζωγραφική και τη γλυπτική, και αντίθετα επικεντρώνονταν στη διερεύνηση των υλικών και των ιδιοτήτων τους.
Όπως είχε αναφέρει ο ίδιος, τον ενδιέφερε «η ένταση ανάμεσα στο σώμα και το υλικό». Αυτό ήταν και το κεντρικό θέμα που ο ίδιος εξερευνούσε καλλιτεχνικά. «Πιστοποιεί τη συνείδηση που έχω για τη δική μου ύπαρξη», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στη γκαλερί Blum & Poe.
Ο καλλιτέχνης –καθώς και τα υπόλοιπα μέλη της «Mono-ha» -δραστηριοποιούνταν σε ένα εύρος καλλιτεχνικών μέσων όπως η φωτογραφία, η ζωγραφική και οι εγκαταστάσεις. Επιπλέον, εκφράζονταν μέσα από ένα ακόμη μεγαλύτερο εύρος υλικών όπως χρωματιστό χαρτί, ύφασμα, δέρμα, βαμβάκι, λάδι, γυαλί, σφουγγάρι και πολλά άλλα.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του καλλιτέχνη είναι ένα Άτιτλο του 1970. Πρόκειται για μια τριγωνική δομή από επεξεργασμένο δέρμα, το οποίο είναι τοποθετημένο στο πάτωμα σε μια γωνία. Πρόκειται για μια εικαστική εγκατάσταση η οποία αναδεικνύει τη σχέση ανάμεσα στους παρακείμενους τοίχους και στην υφή της δικής της επιφάνειάς.
Μέσα από τέτοιου είδους εικαστικές παρεμβάσεις, ο καλλιτέχνης κατάφερε να επιβεβαιώσει τη δική του θέση στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.
